Theater aan Huis aan de Kerkstraat 88 in Ubachsberg is op dit moment in wording.
Een prachtig proces van bouwen aan een droom van de lieve mensen waarbij ik woon, die werkelijkheid wordt. Met een ongelofelijk geduld en precisie bouwen ze gestaag verder en ontstaat er elke dag weer een deel van het grote geheel.
En ik heb het duizendste geluk dat ik deel mag uitmaken van dit proces. En alleen al deze reis er naartoe is meer dan de moeite waard. Ik las ooit in het boek, Wat Onze Handen Kunnen Maken, van Ruth Zechlin, wat zelf iets maken voor je ziel betekent en daarmee een ontplooiing geeft van je persoonlijkheid.
Ik verheug me op de dag al het moois met jullie te kunnen delen.
Chantal
Theater aan Huis te Petit Lanaye, 01-01-2021-23-02-2023
Theater aan Huis te Heerlen, 14 november 2018-31 december 2020.
Op woensdag 14 november 2018 opende Theater aan Huis haar deuren. Het was een heel feestelijk moment om de kinderen en hun ouders te mogen ontvangen. Vanaf dat moment hebben velen de gang door het blauwe fluwelen doek naar het theater gemaakt.
Wat hebben Jan Klaassen, Katrijn en kornuiten samen met jullie veel avonturen beleefd. Zo werd Jan Klaassen echt de held van de poppenkast. Onder jullie enthousiaste leiding werd getracht de muis te vangen en belandde meneer Agent uiteindelijk in het schepnet. Hebbes de boef probeerde er met de mooie Carnavalsmuts van Jan Klaassen vandoor te gaan, wat uiteindelijk niet lukte omdat jan Klaassen hem een poets bakte. Doldwaze avonturen voor jong en oud.
Wat betreft de verhalen en de sprookjes was een veel gehoorde opmerking dat de voorstellingen in al hun eenvoud als puur ervaren worden. Door deze eenvoud probeer ik de beste ruimte te creëren waarin de luisteraar de kans krijgt om mee te bewegen in het verhaal. Een van de gasten zei: ik werd zo meegenomen dat jij als verteller verdween en ik zelf onderdeel van het verhaal werd. Dat is het grootste compliment dat ik kan krijgen. Het is voor de luisteraar ook telkens weer de vraag of het lukt om je af te stemmen op het sprookje of het verhaal. Daarvoor moet je toch een drempel over kunnen gaan om de fantasiewereld te kunnen betreden. En dan worden ze opeens stil en moeten ze wel luisteren. Je kunt alleen maar hopen voor jong en oud dat ze in deze hectische leefwereld van nu, die plek van stilte nog niet in de drukte begraven hebben en daarmee de oversteek kunnen maken naar het land van de fantasie.
Dat ik zoiets mag neerzetten voor jong en oud, stemt me heel dankbaar. Het voorbereiden van de voorstellingen is voor mij een zoektocht van dagen, soms weken. Telkens weer vormen, veranderen, bijschaven en opeens is het moment daar dat ik voel: nu is het goed. Ik pas dus met regelmaat bestaande verhalen gaandeweg aan, waardoor ze als het ware van mezelf worden. Bij sprookjes is mijn streven anders. Daar ga ik juist op zoek te naar de meest vindbare oerbron om ze van daaruit zo puur mogelijk te vertellen. Van deze zoektochten leer ik veel. Het is daarom heel fijn om te doen. Vervolgens kijk ik uit naar de dag van de voorstelling. Het is alsof je bijna jarig bent en wacht op de gasten die gaan komen. En dan al die blije gezichten van iedereen die binnenkomt. Ze voelen dat er iets bijzonders staat te gebeuren. En ik weet dat we dat samen gaan vormen. Het is niet iets wat ik doe en de ander opneemt. Nee, het is een beweging tussen een ieder die aanwezig is. Samen vormen we de voorstelling, waar zowel te toehoorder als ik als verteller een belangrijke bijdrage leveren. En dan de sfeer van een speld kunnen horen vallen. Dat is echt magisch. Dat en de dankbaarheid van de luisteraars maakt dat ik vol vreugde ga zoeken en bouwen aan de volgende voorstelling. Wachten op een volgend ontstaan van een voorstelling, maar ook weer van een nieuw deel van mezelf.
Een binnenwereld verborgen die aangeraakt wordt door sprookjes en verhalen.
Een buitenwereld verborgen die door sprookjes en verhalen zijn weg vindt naar binnen.
En daar waar deze werelden samenkomen ontstaat ruimte om te transformeren.
Het doek gaat open 